پیمان اسلو با نام رسمی بیانیه اعلام اصول اولویت‌های موقت دولت خودگردان، نخستین موافقتنامه بین حکومت اسراییل و سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) بود که در سال ۱۹۹۳ به امضای دو طرف رسید. پیمان اسلو تلاشی برای تعیین یک چارچوب مشخص بود که به حل‌وفصل کامل منازعه اسراییل و فلسطین بینجامد.
مذاکراتی که منجر به امضای این پیمان شد به طور مخفیانه در اسلو، پایتخت نروژ انجام شده و در ۲۰ اوت ۱۹۹۳ به پایان رسید و این پیمان به طور رسمی در ۱۳ سپتامبر ۹۳ در واشینگتن دی‌سی با حضور یاسر عرفات، اسحاق رابین و بیل کلینتون به امضا رسید.
این پیمان تشکیل حکومت خودگردان فلسطین را به عنوان یک نهاد اداری موقت مقرر کرد. قرار بر این بود که پیمان اسلو فقط برای یک دوره پنج ساله اعتبار داشته باشد و سپس جای خود را به یک توافق دائمی بدهد. مسائلی چون وضعیت اورشلیم (بیت‌المقدس)، آوارگان فلسطینی، شهرک‌های اسراییلی، مسائل امنیتی و تعیین مرزها بایستی در توافق دائمی حل‌وفصل می‌شدند.
با گذشت این همه سال از این توافق، دیگر بر همگان روشن شده که هدف اصلی از این توافق، پایان دادن بر چند دهه درگیری میان ساف و اسرائیل و کنار گذاشتن مقاومت مسلحانه در برابر رژیم صهیونیستی بود. به همین دلیل است که بسیاری از مردم فلسطین خواستار اعلام لغو این قرارداد شوم و هماهنگی امنیتی میان تشکیلات خودگردان و تل‌آویو و اجرای برنامه‌های مقاومت برای آزادسازی فلسطین هستند.
گروه‌های مقاومت با صدور بیانیه‌هایی تاکید کردند که گزینه مقاومت، درست‌ترین و کوتاه‌ترین راه برای آزادسازی سرزمین فلسطین و مقدسان آن است و طرح "اسلو" حاصلی نداشته و دیگر هیچ پایه‌ای ندارد و مورد تایید مردم فلسطین نیست زیرا منجر به از دست دادن بیشتر اراضی فلسطینی در نتیجه تعهدات اقتصادی و امنیتی شده که هنوز مردم ما در حال پرداخت آن هستند.
تاریخ وقوع: 22 شهریور 1372