قتل عام مسجد الخلیل در روز عید فطر سال ۱۹۹۴ میلادی توسط باروخ گلدشتاین که یک یهودی آمریکایی الاصل ساکن اسرائیل بود در مسجد الخلیل روی داد. وی هنگامیکه نمازگزاران در حال سجود بودند با مسلسل از کنار یکی از ستونهای مسجد به روی آنان آتش گشود و در نتیجه ۲۹ تن را کشت و ۱۲۵ تن را زخمی کرد. وی نهایتاً توسط نمازگزاران دستگیر و کشته شد.
این رویداد بازتاب‌ها و اعتراضات فراوانی را علیه صهیونیست‌ها بر انگیخت. ارتش اسرائیل در درگیری بافلسطینیان معترض در ۲ روز پس از این رویداد ۱۹ تن دیگر را کشت.
اسحاق رابین، نخست‌وزیر وقت اسرائیل، در واکنش به این رویداد خواهان از سر گیری مذاکرات صلح که به حالت تعلیق درآمده بود شد و گفت ننگی که با اقدام یک قاتل منحط به آنها تحمیل شده او را شرمسار کرده‌است. او مستعمره‌نشینان شبه‌نظامی را طرف خطاب قرار داد و اعلام کرد «شما جزئی از جامعه اسرائیل نیستید... بسیاری از مردم شما را خوار می‌دانند... یهودیت معقول شما را مثل آب دهان بیرون می‌اندازد. شما بیرون دیوار قوانین یهودیت قرار گرفته‌اید. شما شرم صهیونیسم و ننگ یهودیت‌اید.»
پس از آن تلاش‌هایی برای تسلای اندوه فلسطینیان و آرام کردن خشمشان از سوی مقامات اسرائیلی صورت گرفت. به موجب این تلاش‌ها ۵۹۶ تن از بازداشت‌شدگان فلسطینی آزاد و به خانه‌هایشان در مناطق اشغال شدهٔ کرانهٔ غربی و نوار غزه بازگردانده شدند.
اما خشم فلسطینیان تنها معطوف به گلدشتاین یا جامعهٔ مهاجران اسرائیلی نبود. آنها تمام اسرائیل را مسئول کشتار مسجدالخلیل می‌دانستند و معتقد بودند اسرائیلی‌ها رفتار متعصبانه‌ای نسبت به فلسطینی‌ها داشته‌اند یا چنین رفتاری را تحمل و ظالمان را بدون مجازات رها کرده‌اند. به نظر آنان مذاکرات صلح نیز در رسیدگی به شکایات فلسطینیان و برطرف کردن ناتوانی آنها در برابر قدرت اسرائیل چندان موفق عمل نکرده‌است
تاریخ وقوع: 06 اسفند 1372