رژیم صهیونیستی در سال 1982 موفق به امضای توافق‌نامه کمپ دیوید شد و به این ترتیب مصر را از لیست تهدیدات نظامی خود خارج کرد و به صورت کامل خطرات موجود در نتیجه ارتش‌های سنتی و کلاسیک کشورهای عربی را به پایان برد.
اسرائیل که سرمست پیروزی‌های دیپلماتیک خود در نتیجه تلاش‌های بی‌دریغ مسئولان وقت آمریکایی بود ، بلافاصله با هدف حذف نیروهای مقاومت فلسطین و از بین بردن کامل پرونده تهدیدات نظامی بر ضد خود به سمت لبنان حرکت کرد تا مرحله‌ای جدید در راستای توسعه فضای حیاتی استراتژیک اسرائیل و بر عهده گرفته و فرماندهی خاورمیانه بزرگ را آغاز کند که نظریه‌پرداز آن شیمون پرز رئیس سابق رژیم صهیونیستی بود.
البته اشغال جنوب لبنان توسط اسرائیلی ها به عملیات لیتانی در ماه مارس 1978 میلادی بازمی گشت. در آن زمان 25000 سرباز اسرائیلی تا دندان مسلح به خاک لبنان یورش برده و پایگاه های مبارزان فلسطینی در لبنان را تخریب کردند. سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه 425 از اسرائیل خواست هر چه زودتر خاک لبنان را تخلیه کند و یک نیروی پاسدار صلح را در خاک لبنان مستقر کرد.
اما در ششم ژوئن 1982ارتش رژیم صهیونیستی تهاجم گسترده‌ای را از زمین، هوا و دریا به لبنان آغاز کرد و به سرعت و بدون برخورد با مقاومت چندانی تا دروازه‌های بیروت پیشروی کرد و دومین پایتخت یک کشور عربی را (پس از بیت‌المقدس) به محاصره خود درآورد.
مقاومت جدی عده‌ای جوان مذهبی با سلاح سبک و با شعار "الله اکبر" در برابر اشغالگران صهیونیست در منطقه "مثلث خلده" که مدخل ورودی در جنوب بیروت راه را برای ورود صهیونیست ها به این منطقه بست. آنها توانستند ضمن وارد آوردن تلفات سنگین به ارتش متجاوز اسرائیل، تعدادی از سربازان آن را کشته و چندین دستگاه تانک و نفربر متجاوزان را به تصرف خود درآوردند.
مقاومت در بیروت و حومه جنوبی آن که عمدتاً شیعه‌نشین است برای مدت 42 روز ادامه پیدا کرد.
تاریخ وقوع: 07 مهر 1361