حمله به جنوب لبنان در پی عملیات گسترده چریکی فلسطینیان توسط صهیونیست ها 1978م
مقدمات
هجوم اسراییل و اشغالِ نظامیِ جنوبِ لبنان در سال ۱۹۷۸ به یک‌باره و بی‌مقدمه نبود. درواقع، زمینه‌های تاریخی و نظامی این اقدام از زمان تشکیل رژیم صهیونیستی آغاز شده بود. پس از شکست سال ۱۹۴۸، اسراییل تهاجم نظامی و امنیتی را به لبنان آغاز کرد و این تجاوزات شامل کشتار بی‌گناهان و تخریب منازل مسکونی و کوچاندن غیرنظامیان و بمباران روستای آنان، به مدت سی سال ادامه داشت. اسراییل در ادامۀ سیاست‌های خصمانه و زیاده‌طلبی‌های تاریخی خود، به دنبال فرصت مناسبی برای ضربه زدن به لبنان و از بین بردن امنیت و ثَبات این کشور بود.
در تاریخ ۱۹۷۷/۱/۲۳، گروهی از ارتشیان لبنان که در جنوب مستقر بودند، از فرماندهی خود جدا شدند و گروهی محلی تحت عنوان شبه‌نظامیان ناحیۀ مرزی (المیلیشیات الحدودیة) را تشکیل دادند و سه منطقه‌ای را که در آن حضور داشتند، به هم پیوند دادند. این مناطق عبارت بودند از: قلیعه و مرجعیون در شرق ؛ رمیش و عین‌ابل در مرکز؛ و علما الشعب در غرب. سپس، در تاریخ ۱۹۷۷/۱/۲۷ مناطق دیرمیماس و کفرکلا، و ۱۹۷۷/۲/۱۲ خیام را به تصرف خود درآوردند و به بهانه اینکه منطقه تحت تصرف فلسطینی‌ها در شمال مواضع آنان قرار دارد و آنان را از پیکره لبنان جدا می‌کند، راه را برای حضور ارتش اسراییل گشودند
هشدار های امام موسی صدر
هم‌زمان با وقایع مذکور، امام موسی صدر هشدارهای خود را خطاب به مقاومت فلسطین و مقامات لبنان و کشورهای عربی دربارۀ نقشه اسراییل برای اشغال لبنان با جدیت بیشتری تکرار کرد و از تشدید تلاش‌های اسراییل برای حمله به لبنان، به‌ویژه پس از صلح دولت مصر با دشمن صهیونیستی خبر داد.
سران مقاومت فلسطین هشدارهای امام مبنی بر افزایش هرج‌ومرج در اثر بی‌انضباطی در حمل سلاح و نبود ساماندهی در افراد مسلح برای به کارگیری سلاح در راه تحقیق اهداف مقدس را جدّی نگرفتند و همین بی‌توجهی‌ها، پیامدهای ناگواری را در میان اهالی جنوب و اثری سو بر رسالت مقاومت فلسطین بر جا گذاشت.
هدف امام از آن هشدار‌ها، رسیدن به راهکاری ملی ـ عربی برای ساماندهی روابط مقاومت فلسطین و مردم جنوب و جلوگیری از سوء‌استفاده دشمن از تجاوزات احزابی بود، اما این اتفاق رخ داد و دشمن صهیونیستی به دنبال حملات مکرری که پس از سال ۱۹۴۸ به جنوب داشت، نخستین حمله گسترده خود را آغاز کرد که نتیجه آن اشغال نظامی جنوب بود.
اشغال نظامی در سال ۱۹۷۸
اسراییل حمله به جنوب لبنان را آغاز و هدف از آن را ریشه‌کن کردن پایگاه‌های مرزی اعلام کرد؛ مراکزی که به تعبیر دشمن خرابکاران از آن استفاده می‌کردند. انهدام پایگاه‌هایی که به زعم اسرائیل عملیات مقاومت از آنجا به مقصد اعماق خاک اسراییل آغاز می‌شد، هدف دیگر آن حملات عنوان شده بود.
اسراییل حمله به جنوب را «عملیات لیطانی» نام نهاد و این نام‌گذاری از سویی بیانگر چشمداشت تاریخی این رژیم به آب‌های لبنان و، از دیگر سو، حاکی از عمق پیشروی آنان در خاک جنوب بود.
در شامگاه ۱۴ و ۱۹۷۸/۳/۱۵، نیروهای اسراییلی پیشروی گسترده‌ای را در جنوب لبنان آغاز کردند. حدود سی هزار تفنگدار با حمایت هواپیماهای جنگنده و ناوچه‌های دریایی و صد‌ها تانک و نفربر عملیات خود را آغاز کردند. نیروهای متجاوز، همچنین، ده‌ها روستا را بمباران کردند که برخی از آنان همچون خیام و غندوریه و عباسیه به‌طور کامل منهدم شد. صد‌ها شهید و هزاران مجروح و تخریب صد‌ها منزل مسکونی و بی‌خانمان شدن هزاران تن از شهروندان را در پی داشت. نیروهای مقاومت لبنان و فلسطین با ایستادگی در برابر هجوم اسراییل، متجاوزان را در نزدیکی شهر صور متوقف کردند
تاریخ وقوع: 23 اسفند 1356