آیا کمک رسانی به فقرای ایران به کمک رسانی به فلسطین ارجحیت ندارد؟

جدیدا تفکری در بین برخی اقشار ملت به وجود آمده که با وجود فقر و مشکلات مالی در کشور خودمان لزومی برای کمک رسانی به مردم و مبارزات فلسطینی وجود ندارد و ما باید این پول را اول صرف مشکلات مالی مردم خودمان بکنیم . در ضمن این شبهه مطرح می کنند که ما راضی به صرف شدن پول بیت المال برای مساله فلسطین نیستیم . پاسخ شرع اسلامی به این مساله چیست ؟

در پاسخ به این سوالات باید گفت از نظر اسلام، درد دیگران داشتن، درد حمایت از مظلومان و محرومان و درد همدردی با دردمندان، از عالی‏ترین ارزش‏های انسانی است که مؤمنان واقعی و انسان‏های راستین از آن برخوردارند. قرآن مجید در مورد پیامبر اسلام‏(ص)‏می‏فرماید:

"پیامبری از جنس شما برای‏تان آمده که‏رنج‏ها و ناراحتی‏های شما به او ناگوار است (درد شما را دارد)

ائمه اطهار(ع)همانند رسول اکرم‏ دردمند دیگران بودند و محرومان و مظلومان را فراموش نمی‏کردند. امام علی (ع) می‏فرماید:

"آیا درباره‏خویش به این قانع باشم که مرا امیرالمؤمنین بخوانند و در سختی‏های روزگار با مؤمنان شرکت نداشته باشیم؟

امام علی‏علیه‏السلام حتی نسبت به غیر مسلمانان این عاطفه و مهرورزی و دردمندی را اعمال می‏کرد. وقتی به حضرت گزارش دادند بعضی از سربازان معاویه به منزل زنان غیر مسلمان وارد شده و زیور را از آن‏ها ربوده‏اند،سخت ناراحت شد و فرمود:

"اگر مرد مسلمانی بر اثر این قضیه، از شدت اندوه و تأسف بمیرد، ملامت ندارد، بلکه در نظر من چنین مرگی شایسته و سزاوار است.

در فرهنگ اسلام واژه‏هایی مانند ایثار، احسان و فداکاری از جایگاه ارزشمندی برخوردار است. در حالی که قرآن مجید انصار را برداشتن چنین اوصافی می‏ستاید و درباره آن‏ها می‏گوید: "انصار، مهاجران را بر خود مقدّم داشتند، هر چند خودشان فقیر بودند.

خداوند ایثار آن‏ها را ستایش کرده است. اگر هر کس باید به فکر فقیران خود باشد، باید پیامبر به انصار می‏گفت:

خودتان نیاز دارید و نباید به فکر مهاجران باشید.

صرف نظر از تعلیم آسمانی اسلام و تأکید بر دگر دوستی و حمایت از محرومان، همدردی با دیگران با سرشت بشر آمیخته شده است. کسانی که از مصائب محرومان احساس ناراحتی نمی‏کنند و بی اعتنااند، از مزایای اختصاصی انسان بی نصیب‏اند.

بنی آدم اعضای یکدیگرند

که در آفرینش زیک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی غمی

نشاید که نامت نهند آدمی

پس در شرایطی که مردم مظلوم فلسطین و افغانستان نیازمندند، وظیفه انسانی و اسلامی حکم می‏کند که به فکر آن‏ها باشیم . به حمایت از آن‏ها بپردازیم. البته این امر خطیر، نباید مسؤلان را از محرومان کشورمان غافل سازد ، بلکه اولویت دارند. رسیدگی به محرومان داخلی یک وظیفه ملی و دینی و انسانی است. حمایت و رسیدگی به محرومان خارج از کشور وظیفه دینی و انسانی است که با یکدیگر تعارضی ندارند. مرزهای جغرافیایی، اصل تکلیف را ساقط نمی‏کند. پیامبر اکرم (ص) می‏فرماید: "کسی که صدای مظلومی را بشنود که از مسلمانان کمک می‏خواهد، ولی جواب او را ندهد، مسلمان نیست.

آن که استغاثه می‏کند، فرقی ندارد ایرانی باشد یا افغانی و یا فلسطینی. باید به او پاسخ متناسب داده شود.

این فکر که هر مسلمان باید فقط به فکر خود و خانواده خود و هموطن خود باشد ، نه تنها اندیشه صحیحی نیست ، بلکه چه بسا به صورت مستقیم و غیر مستقیم ازطریق دشمنان امت اسلامی که از وحدت و همدلی مسلمانان واهمه دارند ، تبلیغ و ترویج می شود.

اگر بعضی از هموطنان در فقر به سر می‏برندو از بین می روند، لزوماً ناشی از کمبود امکانات نیست، بلکه قسمتی از این موارد به سوءتدبیر و یا قصور مسئولان و حتی مردم برمی‏گردد.

چگونگی استفاده از بیت المال و هزینه کردن آن مربوط به دولت اسلامی است .در مصرف بیت المال رضایت همه مردم شرط نیست، بلکه دولت که توسط مردم بر گزیده شده ،به هر صورت که صلاح مملکت ومردم باشد، می تواند از بیت المال استفاده نماید .ممکن است دولت به جهت مصالح مملکت صلاح بداند که بخش بسیار اندکی به مردم مسلمان ومظلوم فلسطین و000 کمک نماید. کمک ناچیز منافع زیادی برای کشور وملت ما دارد.کمک به دیگران در سایر دولت ها نیز امری معمول و متعارف است . در هر کشوری ممکن است افرادی به جهت نداری یا سرما وگرما و مانند این ها از بین بروند .اگر به دیگران هم کمک نکنیم ،باز هم ممکن است افرادی به جهت نداری از بین بروند.البته مردم و دولت وظیفه دارند که نسبت به افرادی که دجار اضطرار هستند، مساعدت نمایند .