مقدمه ناآرامی‌ها
کمیته خاورمیانه، که در آن زمان کمیته شرقی نامگذاری شد، در ۵ دسامبر ۱۹۱۸، یک نشست مهم را برگزار کرد. این جلسه توسط لرد کورازون، رئیس کمیته، اسمیت، بالفور، لرد رابرت سیسیل، ژنرال سر هنری ویلسون، رئیس ستاد جنگ امپراطوری و نمایندگان وزارتخانه‌های مختلف، برای بحث در مورد موضوع فلسطین، با اشاره به تعهدات مهم صادر شده توسط دولت بریتانیا برگزار شد که خلاصه آن بشرح زیراست:
وظیفه کلی حسین بن علی در نوامبر ۱۹۱۵، که به‌موجب آن در مناطقی که بریتانیا وعده داده بود در آینده در فلسطین مستقل و عرب باشند، را شامل می‌شود.
تعهد بریتانیا، فرانسه و بعداً ایتالیا، جهت اداره بین‌المللی فلسطین.
تاریخچه
در ۲ نوامبر ۱۹۱۷، بالفور، وزیر امور خارجه بریتانیا، بیانیه‌ای را در قالب یک نامه به لرد روچیلد صادر کرد. این اعلامیه بعدها به عنوان اعلامیه بالفور شناخته شد، که در آن وعده داده بود که یک سرزمین ملی برای یهودیان در فلسطین ایجاد کند. بالفور در بیانیه خود اظهار داشت که این حقوق مدنی و مذهبی حقوق طوایف غیریهودی موجود در فلسطین یا حقوق و شرایطی که یهودیان در هر کشور دیگری از آن برخوردار بودند را نقض می‌کند.
در ۱۰ ژانویه ۱۹۱۸، در طول سفر شاهزاده فیصل به لندن، او این حقیقت دردناک را کشف کرد. او متوجه شد که توافق سایکس-پیکو ساخته و پرداخته روسیه نبوده‌است، و انگلیس به او دروغ گفته بود؛ و هدف آن تقسیم کشورهای عربی در میان متحدین خودش بوده‌است.
در ماه آوریل سال ۱۹۱۸، دکتر خایم وایزمن، رهبر صهیونیستی با یک هیئت نمایندگی بریتانیایی- یهودی برای ترساندن اعراب فلسطین از مهاجرت یهودیان به فلسطین وارد قدس شد.
در ۲۷ فوریه سال ۱۹۲۰، تظاهرات بزرگی در قدس برگزار شد که در آن بیش از ۴۰٬۰۰۰ شهروند شرکت داشتند. یک هیئت نمایندگی از طرف تظاهرکنندگان با کنسول قدس و فرماندار بریتانیا ملاقات کرد و اعتراضات خود را در مورد مهاجرت یهودیها، بیانیه بلوفور و صهیونیسم ارائه داد.
در روز ۱ مارس ۱۹۲۰، دو گروه مسلح فلسطینی به شهرک‌های المتلا و تل در شمال فلسطین حمله کردند و هفت یهودی کشته شدند، که از جمله آن‌ها کاپیتان یهودی ” جوزف ترمبلدور ” بود.
در در ۸ مارس ۱۹۲۰نیز، تظاهراتی در قدس برگزار شد، تظاهرکنندگان شعار نه به صهیونیسم، نه به مهاجرت یهودیان، نه به‌آبادی‌های یهودی‌نشین، آزادی، استقلال، وحدت عربی سردادند، و برخی از معترضان تعدادی از جوان یهودی را مورد آزار و اذیت قرار دادند. درگیری میان اعراب و یهودیان موجب زخمی شدن ده یهودی شد و نیروهای بریتانیایی، تظاهر کنندگان را پراکنده کرده و تعدادی از اعراب را دستگیر کردند
ادامه قیام
با وجود اینکه این قیام‌ها بنظر عکس‌العمل‌های خودجوش می‌آمد، ولی با این وجود برخی از رهبران ملی و جمعیتها و سازمان‌ها که توسط آن‌ها رهبری می‌شدند نقشی تشویق‌کننده داشته و حمله علیه یهودیان را به صورت سازمانیافته هماهنگ کردند و بقول عجاج نویض، که هم دوره حاج امین الحسینی بوده گفت که وی نقش بارزی دراین زمینه د
تاریخ وقوع: 14 فروردین 1300